Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

panis AG

  • 1 panis

    pānis, is, m. (gén. plur. -um; qqf. -ium) [st2]1 [-] pain. [st2]2 [-] bloc, masse, boule, motte.    - pāne, is, n. Plaut. Arn. Charis.    - mollia panis, Plin.: mie de pain.    - crusta panis, Plin.: croûte de pain.    - panis plebeius, Sen.: pain commun.    - panis secundus, Hor.: pain de seconde qualité, pain bis.
    * * *
    pānis, is, m. (gén. plur. -um; qqf. -ium) [st2]1 [-] pain. [st2]2 [-] bloc, masse, boule, motte.    - pāne, is, n. Plaut. Arn. Charis.    - mollia panis, Plin.: mie de pain.    - crusta panis, Plin.: croûte de pain.    - panis plebeius, Sen.: pain commun.    - panis secundus, Hor.: pain de seconde qualité, pain bis.
    * * *
        Panis, huius panis, m. g. Pain.
    \
        Ater panis. Terent. Pain bis.
    \
        Autopyros panis. Celsus. Pain bourgeois.
    \
        Candidus panis. Quintil. Pain blanc.
    \
        Cibarius panis. Cic. Biscuit, Gros pain bis.
    \
        Ciuilis panis. Bud. Pain bourgeois.
    \
        Panis friatilis. Bud. Mie de pain.
    \
        Hesternus panis. Celsus. Pain rassis.
    \
        Primarius panis, Pain blanc.
    \
        Secundarius panis, Vide SECVNDVS. Pain bourgeois.

    Dictionarium latinogallicum > panis

  • 2 panis

    pānis, is, m. (zu pā-sco), das Brot, I) eig.: panis hordeaceus, Plin.: panis fermentatus, Plin., Ggstz. panis sine fermento, Cels., od. panis azymus, Scrib. Larg.: panis cibarius, gewöhnliches, schlechtes, Cic. ( dafür p. secundus, Hor.): p. ater, Ter.: p. siccus, bloßes, trockenes Brot, Sen.: militaris, Plin.: rusticus, Plin.: plebeius, Sen.: vetus aut nauticus, Plin.: caelestis, Manna, Lact.: panis furfuribus conspersus, Phaedr.: frustum panis, Cato fr. u.a.: frustum hordeacei panis, Sen.: panis absumpti fragmenta, Sulp. Sev.: mollia panis, Krume, crusta panis, Rinde des Brotes, Plin.: panem fingere od. defingere (formen), Sen. u. Cato: alqm in furnum condere pro rubido pane, Plaut.: panem coquere, Varro fr. u. Plin.: panem (suum) esurienti frangere od. infringere, Vulg. u. Tert.: cum esuriente panem suum dividere, Sen.: cotidianum comedimus panem, Hieron. – Plur., Laibe, bini panes, Plaut. Pers. 471: ex hoc (genere radicis) effecti panes, Caes. b. c. 3, 48, 2: außerdem Varro de vit. P. R. 1. fr. 30 ( bei Non. 63, 30). Suet. Cal. 37, 1 u.a. (s. Neue Wagener Formenl.3 1, 623). – II) übtr., eine Masse in Gestalt eines Brotes, ein Brot, panes aerei, Plin. 34, 107: panes viridantis aphronitri, Stat. silv. 4, 9, 37: in formam panis redigere, Colum. 12, 15, 5. – / Nbf. pane, is, n., Plaut. Curc. 367; vgl. Arnob. 1, 59. – Genet. Plur. panium, Caes. bei Charis. 90, 8 u. 141, 20: panum, Verr. bei Charis. 90, 8. Vulg. num. 6, 15 u. 8, 2; 2. paral. 2. 4; Isai. 36, 17; Matth. 16, 12. Sulpic. Sev. dial. 1, 14, 3. Aldh. de laud. virg. 39; vgl. Prisc. 7, 77. Gramm. inc. de dub. nom. 586, 19 K.

    lateinisch-deutsches > panis

  • 3 panis

    pānis, is, m. (zu pā-sco), das Brot, I) eig.: panis hordeaceus, Plin.: panis fermentatus, Plin., Ggstz. panis sine fermento, Cels., od. panis azymus, Scrib. Larg.: panis cibarius, gewöhnliches, schlechtes, Cic. ( dafür p. secundus, Hor.): p. ater, Ter.: p. siccus, bloßes, trockenes Brot, Sen.: militaris, Plin.: rusticus, Plin.: plebeius, Sen.: vetus aut nauticus, Plin.: caelestis, Manna, Lact.: panis furfuribus conspersus, Phaedr.: frustum panis, Cato fr. u.a.: frustum hordeacei panis, Sen.: panis absumpti fragmenta, Sulp. Sev.: mollia panis, Krume, crusta panis, Rinde des Brotes, Plin.: panem fingere od. defingere (formen), Sen. u. Cato: alqm in furnum condere pro rubido pane, Plaut.: panem coquere, Varro fr. u. Plin.: panem (suum) esurienti frangere od. infringere, Vulg. u. Tert.: cum esuriente panem suum dividere, Sen.: cotidianum comedimus panem, Hieron. – Plur., Laibe, bini panes, Plaut. Pers. 471: ex hoc (genere radicis) effecti panes, Caes. b. c. 3, 48, 2: außerdem Varro de vit. P. R. 1. fr. 30 ( bei Non. 63, 30). Suet. Cal. 37, 1 u.a. (s. Neue Wagener Formenl.3 1, 623). – II) übtr., eine Masse in Gestalt eines Brotes, ein Brot, panes aerei, Plin. 34, 107: panes viridantis aphronitri, Stat. silv. 4, 9, 37: in formam panis redigere, Colum. 12, 15, 5. – Nbf. pane, is, n., Plaut. Curc. 367; vgl. Arnob. 1, 59. – Genet. Plur. panium, Caes. bei Charis. 90, 8 u. 141,
    ————
    20: panum, Verr. bei Charis. 90, 8. Vulg. num. 6, 15 u. 8, 2; 2. paral. 2. 4; Isai. 36, 17; Matth. 16, 12. Sulpic. Sev. dial. 1, 14, 3. Aldh. de laud. virg. 39; vgl. Prisc. 7, 77. Gramm. inc. de dub. nom. 586, 19 K.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > panis

  • 4 panis

    pānis, is, m. ( neutr. collat. form pāne, is, Plaut. ap. Non. 218, 12, and Charis. p. 69 and 114 P.; v. infra; cf.

    also: non item apud vos est positum hoc pane et hic panis? etc.,

    Arn. 1, 36.—In gen. plur., panium, acc. to Caes. ap. Charis. p. 69 and 114 P.; panuin, acc. to Prisc. p. 771 P.) [from the root pa, to feed; whence also paomai, pabulum, and pasco], bread, a loaf.
    I.
    Lit.:

    tunc farinam aquā sparsit et assiduā tractatione perdomuit finxitque panem, etc.,

    Sen. Ep. 90, 23:

    a pistore panem petimus, vinum ex oenopolio,

    Plaut. As. 1, 3, 48:

    haec sunt ventris stabilimenta: pane et arsā bubulā, etc.,

    id. Curc. 2, 3, 88:

    quin tu rogas, Purpureum panem an puniceum soleam ego esse,

    id. Men. 5, 5, 19:

    sordidus,

    id. As. 1, 2, 16:

    panis rubidus,

    id. Cas. 2, 5, 1: cibarius panis, coarse bread (v. cibarius), Cic. Tusc. 5, 34, 97:

    secundus,

    black bread, Hor. Ep. 2, 1, 123:

    ater,

    Ter. Eun. 5, 4, 17:

    durus ac sordidus,

    Sen. Ep. 119, 3:

    siccus,

    dry bread, id. ib. 83, 6:

    panis plebeius, siligneus,

    id. ib. 119, 3; cf.:

    panis tener et niveus mollique siligine factus,

    Juv. 5, 70:

    vetus aut nauticus,

    Plin. 22, 25, 68, § 138:

    lapidosus,

    Hor. S. 1, 5, 91:

    fermentatus,

    Vulg. Lev 7, 13:

    azymus,

    id. Exod. 29, 2:

    subcinericus,

    id. ib. 12, 39:

    oleatus,

    id. Num. 11, 8: mollia panis, the crumb, Plin. [p. 1298] 13, 12, 26, §

    82: panis crusta,

    the crust, id. 29, 4, 23, § 75:

    bucella panis,

    a mouthful, Vulg. Gen. 18, 5:

    mucida caerulei panis consumere frusta,

    Juv. 14, 128.—
    B.
    In partic., a loaf:

    comesse panem tres pedes latum potes,

    Plaut. Bacch. 4, 1, 8:

    bini panes,

    id. Pers. 4, 3, 2:

    ex hoc effectos panes, jaciebant, etc.,

    Caes. B. C. 3, 48, 2:

    panes et opsonia,

    Suet. Calig. 37:

    panes quos coxerat tradidit,

    Vulg. Gen. 27, 17:

    tortam panis unius,

    id. Exod. 29, 23:

    quinque panes,

    id. Johan. 6, 9:

    cum esuriente panem suum dividere,

    Sen. Ep. 95, 51:

    frange esurienti panem tuum,

    Vulg. Isa. 58, 7.—Hence,
    II.
    Transf.
    1.
    Food in general:

    non in solo pane vivit homo,

    Vulg. Luc. 4, 4; id. 2 Thess. 3, 12; and trop. of food for the soul, spiritual nourishment:

    ego sum panis vitae,

    the food which gives life, id. Johan. 6, 48; 6, 51, etc.—
    2.
    A mass in the shape of a loaf, a loaf:

    panes aeris,

    Plin. 34, 11, 24, § 107:

    aut panes viridantis aphronitri,

    Stat. S. 4, 9, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > panis

  • 5 panis

    panis panis, is m хлеб

    Латинско-русский словарь > panis

  • 6 pānis

        pānis is, m    [1 PA-], bread, a loaf: panem in dies mercari, S.: cibarius, coarse bread: secundus, black bread, H.: ater, T.: niveus, Iu.: lapidosus, H.— A loaf, lump, mass: ex hoc effectos panes iaciebant, etc., Cs.
    * * *
    bread; loaf

    Latin-English dictionary > pānis

  • 7 panis

    хлеб: panem coquere;

    panes civiles = annonae civ. (1. 31 § 2 C. 5, 12. cf. annonae s. 1 b.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > panis

  • 8 panis

    is (gen. pl. um и ium) m. [ pasco ]
    p. cibarius C (secundus H, ater Ter) — простой хлеб (из темной, грубого помола муки)
    habet haec res panem Pt — это — доходное («хлебное») занятие
    p. azymus Scrопреснок
    2) масса в форме хлебного каравая, слиток, кусок (p. aeris St)

    Латинско-русский словарь > panis

  • 9 panis

    (-is) bread

    Latin-English dictionary of medieval > panis

  • 10 panis

    ,is m
    хлеб

    Latin-Russian dictionary > panis

  • 11 panis

    , is m
      хлеб

    Dictionary Latin-Russian new > panis

  • 12 autopyros panis

    autopȳros pānis od. -us (αυτόπυρος ἄρτος), grobes Weizenbrot aus Mehl mit den Kleien, Plin. 22, 138. Petr. 66, 2 u.a.

    lateinisch-deutsches > autopyros panis

  • 13 autopyros panis

    autopȳros pānis od. -us (αυτόπυρος ἄρτος), grobes Weizenbrot aus Mehl mit den Kleien, Plin. 22, 138. Petr. 66, 2 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > autopyros panis

  • 14 farreus panis,

    пшеничный хлеб, который приносили в жертву при брачном обряде confarreatio (см.). (Gai. I. 110. 112. Ulp. IX. 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > farreus panis,

  • 15 gradilis panis

    хлеб, который раздавался народу (tit. C. Th. 14, 17).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > gradilis panis

  • 16 pane

    Latin-English dictionary > pane

  • 17 cibarius

    cibārĭus, a, um [st2]1 [-] relatif à la nourriture. [st2]2 [-] ordinaire, commun, de qualité inférieure. [st2]3 [-] de basse condition.    - res cibaria, Plaut.: l'administration des vivres.    - cibaria uva, Plin.: raisin de table, raisin de treille.    - cibarius panis, Cic.: pain grossier.    - cibarius panis, Caes.: pain de campagne.    - cibarium vinum, Varr.: vin d'une qualité inférieure, vin ordinaire.    - cibarius homo, Varr.: pauvre misérable (qui travaille pour gagner son pain).
    * * *
    cibārĭus, a, um [st2]1 [-] relatif à la nourriture. [st2]2 [-] ordinaire, commun, de qualité inférieure. [st2]3 [-] de basse condition.    - res cibaria, Plaut.: l'administration des vivres.    - cibaria uva, Plin.: raisin de table, raisin de treille.    - cibarius panis, Cic.: pain grossier.    - cibarius panis, Caes.: pain de campagne.    - cibarium vinum, Varr.: vin d'une qualité inférieure, vin ordinaire.    - cibarius homo, Varr.: pauvre misérable (qui travaille pour gagner son pain).
    * * *
        Cibarius, Adiect. Plaut. Appartenant à nourritures et vivres.
    \
        Lex cibaria. Macrobius. Ordonnance faicte sur les vivres.
    \
        Oleum cibarium. Columel. De quoy on use pour manger.
    \
        Panis cibarius. Cic. Pain bis, ou gros pain.
    \
        Res cibaria. Plaut. Les vivres.
    \
        Saporem cibarium habere. Columella. Avoir saveur de viande et nourrissement.
    \
        Vinum cibarium. Varro. Vin de despence, Petit vin.
    \
        Cibarium, siue secundarium. Plin. La farine qu'on tire aprés la fleur.

    Dictionarium latinogallicum > cibarius

  • 18 crusta

    crūsta, ae, f. (verwandt mit crūdus, cruor), die Kruste, d.i. die harte, trockene Oberfläche eines sonst weichen Körpers, deutsch zuweilen auch Borke, Rinde, Schale, Schicht, a) übh.: α) an lebl. Ggstdn.: aquae decoctae crassis obducunt vasa crustis, Plin.: crustae si occupent intus vasa, Plin. – mollis luti concrescere crustas, Lucr.: limus interdum in crustam indurescit, Frontin.: ita suscitantur in ea structura crustae, duae frontium (der Futtermauern) et una media farturae (der Füllung), Vitr. – crustā teguntur glandes, cute uvae, Plin.: caryotae (Datteln) assiduo vapore torrente crustam verius quam cutem inducunt, Plin.: concrescunt subitae currenti in flumine crustae (Eiskrusten, Eisrinden), Verg.: crustis pruinarum diffractis, Eisdecke, Amm. – v. Diamant, friari in parvas crustas, Plin. – v. Marienglas (lapis specularis), findi in tenues crustas (Lagen), Plin. – β) an Tieren: sunt autem tria genera piscium, primum quae mollia appellantur, dein contecta crustis tenuibus, postremo testis conclusa duris, Plin.: locustae crustā fragili muniuntur, Plin. – b) die Erdkruste, härtere obere Erdschicht, omnis umor intra primam crustam (terrae) consumitur, Sen.: si ex fundo tuo crusta lapsa est in meum fundum, ICt.: si crusta iam cum terra mea coaluit, ICt. – c) die Kruste, Rinde des Backwerks, cr. pultis, Varro LL.: cr. panis (Ggstz. mollia panis), Plin.: cr. panis rustici, Plin.: cr. inferior, Plin. – d) (als mediz. t. t.) die verhärtete Oberfläche der Geschwüre, der Schorf (griech. εσχάρα), cr. alba, Scrib.: cr. matura, Cels. – crustae cadunt, decĭdunt, Cels.: ubi crusta ex auricula procidit, Cels. – si crusta est, Cels.: sin ea ulcera plures crustas habent, Cels.: inducere crustam (von Heilmitteln), Cels.: crusta qualis super ulcera innascitur, Cels.: sive ex medicamentis sive ex ferro crustae occalluerint, Cels.: resolvere crustas od. crustas a vivo (von Mitteln), Cels.: donec resolvuntur (sich ablösen) crustae, Cels. – e) ( als t. t. der Kunst) die eingelegte Arbeit, α) die Stukkaturarbeit (Stuckarbeit) und Musivarbeit an Wänden und Fußböden, auch die einzelne Musivtafel, -platte, crustae parietum, Plin.: crustae marmoreae, Vitr. u. ICt.: tenues crustae, et ipsā quā secantur laminā graciliores, Sen.: vermiculatae ad effigies rerum et animalium crustae, Plin.: crustae Numidicae (aus numidischem [weißem und purpurrotem] Marmor, zB. Alexandrina marmora Numidicis crustis distincta sunt), Sen. de ben. 4, 6, 2. – secare marmor in crustas, Plin.: parietes crustā marmoris operire totos domus suae, Plin.: excīdere crustas parietum od. crustas veteribus parietibus, Plin. u. Vitr. – β) die dünnen furnierartigen Platten oder Steifen mit und ohne zälierte Arbeit, die an Gefäße von Gold oder Silber an- und herumgelegt wurden, halberhabene Arbeit, halberhabener Zierat, Basrelief (ital. riporto di basso relievo, verschieden von emblema, w. s.), cymbia argentea aureis crustis illigata, Paul. dig. 34, 2, 32. § 1: omnia (vasa, argentum caelatum) deferuntur; quae probarant, iis crustae aut emblemata detrahebantur, Cic. Verr. 4, 52: meton., capaces Heliadum crustae, Becher mit Basreliefs aus Bernstein, Iuven. 5, 38. – bildl., non est ista solida et sincera felicitas; crusta est et quidem tenuis, ist Außenwerk, äußerlicher Schein, Sen. de prov. 6, 4.

    lateinisch-deutsches > crusta

  • 19 fermentum

    fermentum, ī, n. (ferveo), I) die Gärung, Aufgärung, marrā reici (debet) quaternûm pedum fermento, es muß mit einer kleinen Hacke aufgelockert werden, sodaß es sich auf vier Fuß hebt, Plin. 17, 159: repastinata humus velut fermento quodam intumescit, quillt durch eine Art Gärungsprozeß auf, Col. 4, 1, 7: cum (egesta humus) aliquo quasi fermento abundarit, wenn sie gequollen ist und nicht ganz (in die Gruben) hineingeht, Col. 2, 2, 19: non sine quodam, ut ita dicam, fermento (Gärung, Gärungsprozeß), quo in unum diversa coalescunt, Sen. ep. 84, 4. – übtr., die Aufgärung (Aufwallung) des Gemüts, der Zorn, in fermento esse od. iacēre, Plaut. Cas. 325; merc. 959. – II) meton.: 1) ein Gärungsmittel, Gärstoff, a) der Sauerteig, das Ferment, panis sine fermento, ungesäuertes, Cels.: ebenso panis nullo fermento, Tac.: panis fermentis confectus (angemachtes), Isid. – übtr., velut fermentum cognitionis magis ei (libro) inesse, Solin, praef. 2: eius cognitio fermentum quoddam est vitae ac rei dissociabilis glutinum, Arnob. 2, 32: et istud fermentum (Gärstoff = Ärgernis, Ursache zum Zorn) tibi habe, Iuven. 3, 188. – b) der Dünger, Col. 3, 11, 3. – c) übh. eine in der Gärung begriffene Masse, v. Chaos, Macr. somn. Scip. 2, 2, 15. – 2) das durch Gärung Bewirkte: a) gequollenes Getreide, Malz, Malzbier, Verg. georg. 3, 380. – b) die gehobene, aufgelockerte Erde, Pallad. 3, 18, 1.

    lateinisch-deutsches > fermentum

  • 20 ater

    [st1]1 [-] āter, ātra, ātrum: - [abcl][b]a - noir, obscur. - [abcl]b - au fig. noir, hideux, horrible, sinistre, affreux, néfaste, funèbre, funeste, odieux. - [abcl]c - méchant, horrible, malveillant. - [abcl]d - obscur, inintelligible.[/b]    - ater panis, Ter.: pain bis.    - atra bilis, Plaut. Capt. 3, 4, 64: bile noire, mélancolie.    - atrum mare, Hor. S. 2, 2, 16: mer orageuse.    - album an atrum vinum potas? Plaut. Men. 5, 5, 17: bois-tu du vin blanc ou du vin rouge?    - alba et atra discernere non poterat, Cic. Tusc. 5, 39, 114: il ne pouvait distinguer le blanc du noir.    - ater (= atratus) lictor, Hor. Ep. 1, 7, 6: licteur vêtu de noir. [st1]2 [-] Ater mons, m.: la montagne Noire (dans le voisinage de la grande Syrte).
    * * *
    [st1]1 [-] āter, ātra, ātrum: - [abcl][b]a - noir, obscur. - [abcl]b - au fig. noir, hideux, horrible, sinistre, affreux, néfaste, funèbre, funeste, odieux. - [abcl]c - méchant, horrible, malveillant. - [abcl]d - obscur, inintelligible.[/b]    - ater panis, Ter.: pain bis.    - atra bilis, Plaut. Capt. 3, 4, 64: bile noire, mélancolie.    - atrum mare, Hor. S. 2, 2, 16: mer orageuse.    - album an atrum vinum potas? Plaut. Men. 5, 5, 17: bois-tu du vin blanc ou du vin rouge?    - alba et atra discernere non poterat, Cic. Tusc. 5, 39, 114: il ne pouvait distinguer le blanc du noir.    - ater (= atratus) lictor, Hor. Ep. 1, 7, 6: licteur vêtu de noir. [st1]2 [-] Ater mons, m.: la montagne Noire (dans le voisinage de la grande Syrte).
    * * *
        Ater, atra, atrum, Adiectiuum. Noir comme un charbon.
    \
        Atrum agmen. Virg. Troupe de gendarmes qu'on ne peult veoir pour la poulsiere qui les environne.
    \
        Atra bilis. Cic. Melancolie.
    \
        Cruor ater. Horat. Sang noir et pourri ou infect.
    \
        Curae atrae. Horat. Tristes, Qui font l'homme triste.
    \
        Dies atra, Funesta. Virg. Jour malheureux.
    \
        Homo ater. Catul. Meschant.
    \
        Mare atrum. Horat. Trouble.
    \
        Atrum nemus. Virg. Forest obscure et espesse.
    \
        Atrae nubes. Virg. Noires nuees, troubles, espesses, Temps couvert.
    \
        Ater odor. Virg. Odeur infect, Mauvaise senteur, et puante.
    \
        Atrum olus. Columel. Vide OLVS ATRVM. Asche.
    \
        Ater panis. Terent. Pain bis.
    \
        Ater sanguis. Virg. Sang noir et meurtri.
    \
        Atra seges. Virg. Fertile, Plantureuse.
    \
        Signa atra. Stat. Mauvais signes.
    \
        Atrae speluncae. Virg. Fosses, ou Caves sombres et esquelles on ne voit goutte.
    \
        Tigris atra. Virg. Cruelle.
    \
        Atrum venenum. Virg. Qui rend noirs ceulx qui sont empoisonnez.
    \
        Atrum vinum. Plaut. Gros vin rouge et espez.

    Dictionarium latinogallicum > ater

См. также в других словарях:

  • panis — ⇒PANIS, subst. masc. BOT. Plante herbacée annuelle ou vivace de la famille des Graminées, dont les graines sont disposées en panicule et qui est cultivée comme céréale ou plante fourragère. [La nature] a diversifié leurs espèces par rapport aux… …   Encyclopédie Universelle

  • Panis — Panis, Panisse C est dans l Aveyron que le nom Panis est le plus répandu. Il correspond à l occitan panic, panis, qui désigne le millet (le nom existe également en français). Il s agit soit du surnom d un producteur de millet, soit d un toponyme… …   Noms de famille

  • Panis [1] — Panis (lat.), Brod; Panis sanctificatus, so v.w. Geweihter Bissen, eine Art Gottesurtheil (s.d. D). Daher Paniren (v. lat.), einen Braten mit geriebenem Brode überstreuen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Panis [2] — Panis (Pawnees, Paducas), Indianer im nordwestlichen Theile der Vereinigten Staaten von Nordamerika, zum Hauptstamme der Sioux gehörig, zwischen dem Arkansas u. dem Northfork des Platt River, in der Nähe der Osagen; theilen sich in die… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Panis — (lat.), Brot …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Panis — (lat.), Brot. Panisbrief, d.i. Brotbrief, früher die schriftliche Anweisung des Kaisers an ein Kloster, bestimmte Laien zu versorgen …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Panis — Panis, lat., Brod: Panem et Circenses, Brod und öffentliche Spiele, verlangte das ausgeartete röm. Stadtvolk in den letzten Zeiten der Republik und unter den Kaisern immer; Panisbrief, die schriftliche Empfehlung des Kaisers für einen Laien, daß… …   Herders Conversations-Lexikon

  • PANIS — I. PANIS διαιωνίξων dicebatur quem unusquisque totô aevô percipiebat, et posteris suis transmittebat. Talis ille, quem Aurelianus erogavit apud Vopisc. loc. cit. Item quem popularibus suis, Antiochensibus civibus, distribui instituisse, atque eam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Panis — The Panis are a class of demons in the Rigveda, from Unicode|paṇi , a term for bargainer, miser, especially applied to one who is sparing of sacrificial oblations. The Panis appear in RV 10.108 as watchers over stolen cows. They are located… …   Wikipedia

  • Panis — Personen namens Panis sind Jürgen Panis, (*1975), österreichischer Fußballspieler Olivier Panis, (*1966), französischer Rennfahrer siehe auch Pani Panis angelicus Die …   Deutsch Wikipedia

  • Panis — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Patronyme Étienne Jean Panis (1757 1832), révolutionnaire français Jacqueline Panis (1948 ) femme politique française, sénatrice de la Meurthe et Moselle… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»